Sendikaların evrensel temelde bir takım ortak özellikleri aşağıdaki gibi sıralanabilir.

Mücadele örgütleridir

Meslek örgütleridir

Sınıf örgütleridir

Demokratik örgütlerdir

Kitle örgütleridir

Çalışma hayatında ve ekonomik ilişkilerde barışı ve istikrarı sağlayan örgütlerdir.

Adil ve hakça gelir dağılımını sağlayan örgütlerdir.

İkinci dünya savaşı sonrası yaşanan ekonomik gelişmeler, yeni teknolojiler, işverenin yaklaşımındaki farklılık, kadın çalışanı sayısının artması ve işgücü yapısındaki değişim sendikaların başarısıdır.

Türkiye’de Sendikacılığın Tarihsel Gelişimi

Türkiye’de sendikacılık; Cemiyetler dönemi (1923-1946), Kuruluş dönemi (1946-1960), Gelişme dönemi(1960-1980) ve değişin koşullarda sendikacılık dönemi (1980 Sonrası) olmak üzere dört bölümde incelenebilir.

Türkiye’de işçi hareketlerinin gelişimi sanayileşmeye bağlı olarak batıdan çok sonra olmuş ve işçilerin bir araya gelerek örgütlenmesi de doğal olarak zaman almıştır. İstatistiklere göre kamuda çalışan işçilerin sendikalaşma oranı özel sektöre göre daha yüksektir.

Sendikacılık ile ilgili bilinmesi gereken temel kavramlar

Toplu İş sözleşmesi: Aynı iş kolunda bir ya da birden çok iş yerini kapsayabilir ve yazılı olarak yapılmadıkça geçerli değildir. Bir yıldan az ü.ç yıldan fazla olamaz

Grev: İşçinin iş yerinde faaliyeti durdurmak veya işi aksatmak amacıyla aralarında anlaşarak işi bırakmalarıdır.

Lokavt: İşçilerin toplu olarak işten uzaklaştırılması veya çıkarılmasıdır.